maandag 26 november 2018

het overzicht 068




















Het pelotonnetje waar ik zelf deel van uitmaak, is een half minuutje voorheen links afgedraaid – daar, een eindje verderop, ligt de top van de helling. Ik wacht op de kant mijn geloste kompaan op en maak, met een eenvoudig zaktoestel, deze foto. Achteraf, op Photoshop, verwijder ik de kleur en schroef ik het contrast wat op. Het resultaat is dit beeld, waarin minimale elementen een maximum aan beweging suggereren. Het voornaamste element is natuurlijk de sierlijke bocht die door de straatrand wordt aangegeven. Die fraaie bocht leidt naar rechts, en dat is niet de kant die de fietser kiest want kijk, zijn voorwiel geeft al de andere richting aan. De wielen duiden op zich ook al op beweging. Het komt grafisch mooi uit dat de cirkels van die wielen (enfin, eigenlijk zijn het door de perspectivische vervorming ellipsen) de lijn van de stoeprand snijden, zoals muzieknoten op een notenbalk. (Ook dát, de muziek, is beweging.) En ja, de fietser staat recht op de trappers – dat wijst op reliëf, stijging, klimmen. De kilometerpaal zet de ruimte uit waarin verplaatsingen mogelijk zijn. Maar er zijn ook de wegwijzers natuurlijk. Zij wijzen naar verderop gelegen plaatsen, die enkel door zich te bewegen te bereiken zijn. Maar zij houden ook een keuzemogelijkheid in. En ook kiezen is bewegen, het eigen standpunt verlaten en mogelijkheden afsluiten. Ga ik links, ga ik rechts? En kijk, zelfs in het lettertype op de borden zit beweging: de namen van wat links te bereiken valt staan in romeinse kapitalen, de namen van de plaatsen waar de fietser vandaan komt, staan cursief. Dat cursieve wijst op de helling die al werd bedwongen, Longchamps en Bohéries liggen in de achtergelaten vlakte.

Omgeving Vadencourt (F) – 070616