zaterdag 3 november 2018

afscheid van mijn digitaal bestaan 90


voor deze rubriek selecteer ik de beste stukken die op deze blog zijn verschenen

3 april 2006

ACOLIET

Wie niet ophoudt zijn leermeester slaafs te volgen, blijft uiteindelijk verweesd achter en zal onbekwaam zijn om op zijn beurt een voorbeeld te zijn. Zolang de leerling niet autonoom een onderscheid kan maken tussen goed en kwaad, tussen mooi en minderwaardig, tussen verkieslijk en te vermijden, neemt hij min of meer klakkeloos de waarden en oordelen over van zijn goeroe, die altijd niet meer dan tot op zekere hoogte competent kan zijn en derhalve vooral op basis van wat gemakshalve uitstraling of charisma wordt genoemd, en van een kritiekloze adoratie bij zijn acolieten, een ongenaakbare status geniet. De leerling schildert in dezelfde trant, echoot dezelfde frasen, ziet de wereld met dezelfde ogen. Maar eens moet dan toch de vadermoord worden voltrokken. Al was het maar omdat de wereld verandert en omdat op onveranderde wijze de wereld blijven zien een ontoereikendheid in de blik verraadt. Hoe graag ook de meester werd gezien, hoe onvoorwaardelijk ook zijn waarheid voor waar werd aangenomen, hoe kritiekloos ook zijn boodschap werd aanvaard – hij moet er aan, en als hij wijs is, weet hij dat zelf ook wel. Wie acoliet blijft voor het leven, is een slechte leerling. Of heeft een slechte leermeester gehad, een die zich door die blinde, onvolwassen adoratie in zijn ijdelheid liet strelen en niet tot vadermoord heeft aangezet. Ja, ’t is een kwestie van volwassenheid – aan beide kanten.