Abstracte fotografie vind ik niet zo interessant. Het
is een afgeleide van abstracte schilderkunst, maar met dat verschil dat je daar
nog altijd de kwaliteit van het schilderen voelt, de kleurzetting, de
penseeltoets, de textuur van de verf, etcetera, en vooral van het zélf samenstellen
van een compositie met kleurvlakken, schakeringen, enzovoort, die dus niet aan
een bestaande werkelijkheid hoeft te beantwoorden. In abstracte
fotografie wordt een stuk uit de werkelijkheid gesneden en uit zijn context
gehaald, waardoor enkel een (geometrisch) patroon overblijft, een samenspel van
kleuren of grijswaarden, los van elke betekenis, louter om het visuele plezier
als foto gepresenteerd. Dergelijke abstracte fotografie doet mij denken aan het
televisiespelletje ‘Micro Macro’
van lang geleden (1975-1983), waarin de kandidaten op basis van zo’n
detailopname moesten raden uit welk geheel de foto was weggeknipt.
Deze foto biedt een dergelijk eenvoudig visueel genot:
de compositorische onderdelen zoeken een evenwicht in het zwarte vlak, de vrolijke
kleurtjes springen in het oog. Maar gelukkig is er nog iets meer: de textuur
van het rijstpapier, de wolkenlucht – waardoor dit natuurlijk geen abstracte
foto is, maar een speelse uitsnijding van een werkelijkheid die voor mij
persoonlijk honderdduizend emoties en associaties losweekt – waardoor de foto
in plaats van abstract zeer concreet wordt.
Sint-Kruis - 040825
