donderdag 27 september 2018

het overzicht 032


















Overbekende monumenten of gebouwen leiden vaak tot foto’s die niet méér zeggen dan ‘Ik was daar’, ‘Ik heb het gezien’. Dat is helaas de beweegreden die maakt dat er vele miljarden overbodige foto’s worden gemaakt – waar dan verder ook, zeer terecht, niets mee gebeurt. Ze hebben hoogstens een antropologische betekenis: mensen zijn blijkbaar onderhevig aan de niet te stillen drang om hun eigen belangrijkheid te vermeerderen door middel van wat je nog het best zou kunnen omschrijven als een visueel geurspoor.

Dat soort foto’s interesseert mij niet – men zal ze mij dan ook niet zien maken. Ik zeg altijd: gun de producenten van ansichtkaarten ook een grijpstuiver, beter dan zij het doen zal je dat soort documentaire beelden zelf niet kunnen maken en afdrukken.

Anders wordt het wanneer zo’n monument of gebouw een ándere rol krijgt toebedeeld in een foto. Bijvoorbeeld door de voorgrond te laten meespelen in het beeld, of er andere elementen bij te betrekken die op een ansicht alleen maar als ‘storend’ zouden worden ervaren. Of gewoon door de ansichtkaartperfectie te laten voor wat ze is, en – zoals hier – technische ónvolkomenheid een rol toe te bedelen. Op die manier kan je in plaats van te documenteren een vervreemding creëren, een sfeer oproepen. Met een persoonlijke impressie personaliseer je een algemeen bekend item, je betrekt het in een allerindividueelste expressie.

Brussel, Heizelvlakte – 060208