zaterdag 26 september 2015

parallel 27



Zou elke seconde van ons leven zich oneindig herhalen, dan zijn we vastgenageld aan de eeuwigheid zoals Jezus Christus aan het kruis. Dat is een verschrikkelijk vooruitzicht. In de wereld van de eeuwige terugkeer rust op elke handeling het gewicht van een ondraaglijke verantwoordelijkheid.

Milan Kundera, De ondraaglijke lichtheid van het bestaan, 9

ǁ

‘Maar ik denk ook,’ zei Vincent opeens, ‘dat je alles voor lief gaat nemen. Je wordt onverschillig omdat je weet dat je eindeloos de tijd hebt en alles nog eens kunt goedmaken. Het haalt de essentie uit het voorbijgaan van de dingen wanneer het meeste dat je doet herhaalbaar en herstelbaar is. Je leven wordt minder waard – of tijd wordt minder waard, die devalueert want je hebt er ineens een onuitputtelijke voorraad van.’

Stephan Enter, Grip, 40