maandag 28 september 2015

& 27



YEBOAH

Blijven zitten. Zo moet je reageren als je poëzie ervaart. Dat is althans de mening van de trainer van de Engelse voetbalploeg Leeds United.

Match of the day is een van mijn favoriete televisieprogramma’s. Internationaal gezien steekt het Engelse voetbal niet boven dat van andere landen uit, maar de regisseur doet je andere dingen geloven. De BBC slaagt er elke week opnieuw in om van de doodgewoonste match een hoogstaand spektakel te maken.

De ‘match van de dag’ van vorige zaterdag was Wimbledon-Leeds. De tweede helft is amper op gang gekomen, of zwarte Leeds-spit Yeboah krijgt halverwege tussen middenlijn en back-area de bal. Hij controleert met de borst, vangt de bal op met de linkerdij, omspeelt zijn tegenstander met een onverhoedse kapbeweging, de bal stuitert via zijn rechterknie tot bij zijn rechtervoet. Yeboah aarzelt niet en zet, vanop meer dan twintig meter, zijn rechter tegen het leer. Het geheven rechterbeen wijst de richting aan waarin de bal vliegt: goal!

Aan de trainer van Leeds werd na de match gevraagd waarom hij zo stoïcijns bleef zitten – een bewegingloosheid die uitvoerig in beeld was gebracht. ‘I couldn't lift my back,’ zei hij nuchter. ‘This was pure poetry.’

Een suggestie voor als u eens een gedicht leest om van achterover te vallen.

Twintig jaar geleden verschenen in De Standaard van 27 september 1995