dinsdag 29 mei 2012

schrikkel 139c

Ik weet niet of het vreemd is maar telkens als ik nonnen zie – en dat wordt a rare event – denk ik allerminst aan datgene waarvoor zij toch horen te staan: geest. Of: Geest, zo u echt nog hecht aan die kapitaal. Ik zie: geen pinguïns zoals Wim Sonneveld in de Frater Venantius-sketch, maar strompelende en verschrompelende kenauen, grijze muizen die een leven lang hebben laten voorbijgaan zonder echt te leven, devote frustrées die pro forma hoofdschudden bij alle verlokkingen van de winkelstraat om dan ’s avonds, na een uitermate lange dag van steriele en vruchteloze gebeden zich onbevlekt maar knikkebollend te ruste te leggen, zich vermeiend bij de gedachte dat ze alweer een dag dichter bij de verlosser (Verlosser) zijn. Ja, uit zo’n leven zou ik ook verlost willen worden.