dinsdag 8 mei 2012

schrikkel 118

Het is even schrikken: onder die raar geparkeerde witte vrachtwagen ligt – het is misschien niet zo goed te zien op de foto – een oranje man. Geen zwaailichten of sireneverkeer in de buurt, dus zal het wel zo’n vaart niet lopen, denk ik. Ik ben niet verontrust. Maar ik realiseer me: mijn niet-verontrust zijn is conventioneel. Stel: er is hier net iets gebeurd en de signalen die mij daarop alert moeten maken, zijn nog niet aangebracht…

Het verkeerslicht gaat over naar groen en ik volg gewoon de bestelwagen voor mij. Wie na mij komt, lost het wel op. Dát veroorzaakt dus het schrikken: niet de aanblik van een man onder een vrachtwagen, maar dat ik daar niet van opkijk omdat niemand anders dat vóór mij doet.