De laatste aflevering van de reeks ‘Jan Leyers bij de Duitsers’ gaat over hoe de Duitsers tegenover migratie staan. ‘t Is te zeggen: over hoe de Duitsers die positief tegen migratie aankijken tegenover migratie staan. Over hoe zij daarover denken. En over hoe nieuwkomers die erin slagen om zich te integreren tegen Duitsland aankijken. De minder gunstige aspecten van de confrontatie tussen autoch- en allochtoon kwamen in eerdere afleveringen aan bod, onder meer in de tweede, met de veelzeggende titel ‘Duitse demonen’. Deze laatste aflevering, ‘Heimat 2.0’, toont wat geslaagde immigratie is in een land dat deze mensen meer dan nodig zal hebben. Net zoals het onze overigens, al wordt dat nooit expliciet gezegd maar de goede verstaander heeft maar een half woord nodig. De getuigenissen van de dokter uit Damascus en zijn gezin, en van de jongeman uit Cuba, ook met zijn gezin, gingen recht naar mijn hart. Van Jan Leyers dacht ik tot voor kort dat hij, samen met een Polle Pap genaamd heerschap, iets te nadrukkelijk maar dan wel op een minder interessante manier bleef zoeken naar de weg naar mijn hart. Maar mijn respect voor deze waardig ouder wordende zanger/reportagemaker is met deze reeks sterk toegenomen. Ik heb bewondering voor zijn kennis van het Duits, maar zeker ook voor de rustige en empathische manier waarop hij de mensen aan het woord laat en met al deze gesprekken een buitengewoon interessant portret van ons belangrijkste buurland heeft samengesteld.
https://www.vrt.be/vrtmax/a-z/jan-leyers-bij-de-duitsers/1/jan-leyers-bij-de-duitsers-s1a6/
