Ik pauzeer op de zitbank bij het noordelijke punt van de stervormige Damse stadsomwalling. In het zuiden, tegen de felle zon in, de donkere silhouetten van de stompe kerktoren en het stadhuis. Achter mij een groepje vredig grazende en/of herkauwende blauwwitten. Ik neem een boek ter hand, maar m’n ogen vallen toe. Horizontaal dan maar. Ik val in slaap. Een paar minuutjes, tot het gebabbel van een passerend stel me wekt. Jong, jeugdig, slank. In het wit gekleed, allebei. Donkere zonnebrillen. Een minuutje later zie ik ze stilstaan bij de brugleuning. De jongeman staat achter het meisje en houdt haar stevig vast. Zij laat haar hoofd achterover op zijn schouder rusten. Wanneer ik vertrek zie ik de twee een maïsveld betreden. De maïs staat manshoog. Tiens tiens, om wat te doen? Ik fiets flierefluitend weg en kijk nog eens om. Het meisje lijkt te aarzelen: is dit wel een goed idee?
240919
