M.
liet me weten dat ze, daartoe aangezet door een vermelding op mijn
blog van
Een register van
Cornelis Verhoeven, op zoek ging naar dat boek. Op die manier
kwam ze in ‘s Hertogenbosch terecht, waar een handelaar in
tweedehandse boeken het allang niet meer in omloop zijnde en zelfs
bijna vergeten boek in voorraad had. Bijna vergeten, dat was ik het
inmiddels ook toen Kurt de Boodt, dichter en voormalig collega in wat
toen nog het Paleis voor Schone Kunsten heette, er gewag van maakte
op zijn Facebookpagina. Ik verwierf in 1995, toen Een register
uitkwam, een recensie-exemplaar en las het boek, zo blijkt uit mijn
boekhouding, in het voorjaar van 1996. Ik herinner me niet er ooit
iets over te hebben geschreven. Maar ik vond het wel een goed boek.
Daarom nam ik me voor, na dat bericht van Kurt, om het opnieuw ter
hand te nemen. Sinds 1 januari van dit jaar lees ik elke dag een
bladzijde. En aangezien het boek 365 lemmata bevat – het gaat om
beschouwingen bij telkens een ander woord, als column verschenen
in een krant – valt te
voorzien dat ik deze
oefening, als het mij vergund
is, tegen het eind van het jaar zal hebben afgerond. En zo zie je wat
één zinnetje – in dit geval van Kurt de Boodt – kan
teweegbrengen: het doet mij 365 keer naar een boek grijpen, ik
schrijf er dan iets over, en dat doet dan weer Mieke D. naar ‘s
Hertogenbosch reizen. Ook zij neemt
nu elke dag Verhoevens register
ter hand. (En misschien brengt dit stukje bij nog iemand anders hetzelfde teweeg.)
240917
