Een poos lang is het fijn kijken: vele kleuren van bloemen,
vogels (zelfs de motten zijn hier rood-paars-geel en blauw gespikkeld met
zwarte kartelrandjes en pseudo-ogen alsof ze gemaakt werden om mensen te
bedriegen, i.p.v. hagedissen die, lijkt me, niet weten waar ogen horen te
zitten en dus ook niet door een namaak oog, een zinloze stip op de juiste
plaats, bedonderd kunnen worden; de zwarte mensen, de luide zwembad-formaat
auto’s etc. etc.
Gerda Rubinstein in: div., Renate. Herinneringen van vrienden, 92-94