1.
(…)
2.
(…) X. post vaak zelfportretten op Facebook. Ze kijkt mysterieus en flatterend naar de lens van het zichzelf ontspannende telefoontoestel. ‘Mooi!’ kraaien de bewonderaars in koor. Eerlijk bekent X. dat ze het een beetje vervelend vindt dat zijzelf haar enige model is. Alsof ik mezelf wil presenteren, en niet de foto. Dat schrijft ze en dat is juist: om de foto gaat het altijd. Of zou het toch moeten gaan. ¶
Eindelijk weer een boom, reageerde P. een paar dagen geleden op een foto waarop behalve die boom nog veel meer andere dingen te zien waren: een weiland, een telefoonpaal, elektriciteitskabels, een molen die half verborgen achter een maïsveld opdook, bebouwing… Het was mij om die foto te doen geweest, niet om de boom die er toevallig ook, weliswaar centraal, op te zien was. Ω
3.
https://pascaldigital.blogspot.com/2021/09/saul-bellow-pluk-de-dag.html
Saul Bellow, Pluk de dag (vertaling door Bob den Uyl van Seize the Day, 1968), derde druk 1990, 144 p., verworven op 4 april 1990, nu pas voor het eerst gelezen.
4.
Ik zou graag meer en regelmatiger tekenen. Probleem: ik weet nooit wát te tekenen. Daarom teken ik, als ik teken, vaak een zelfportret. Ik zou liever andere mensen tekenen, maar die zijn niet vaak voorhanden. En als ze er zijn, durf ik het hun niet te vragen. Deels uit schroom maar ook omdat ik bang ben dat mijn portret mislukt of dat ze zich er niet in zullen herkennen. Ik denk na over het probleem en meen nu een oplossing te hebben gevonden. Ik ga dingen tekenen. En wel de dingen die me in mijn huis omringen. Laat mij een getekende inventaris van mijn bezittingen maken. (...) ¶
Vandaag heb ik een eerste tekening gemaakt: het plaklinthoudertje van Scotch (3M!). Ik doe járen met een rolletje, ik gebruik het eigenlijk enkel om het papiertje waarop mijn naam staat naast de deurbel vast te kleven. Dat komt op gezette tijden los en dan moet ik ervoor zorgen dat ik er op tijd bij ben want anders ben ik het papiertje kwijt en moet ik er een nieuwtje maken. Ω
5.
https://pascaldigital.blogspot.com/2021/09/florian-zeller-father.html
Florian Zeller, The Father (2020)
6.
Je bent pas echt goed bij iemand als je kunt zeggen, zoals Renate Rubinstein zegt over Simon Carmiggelt in Mijn betere ik, haar relaas over de jarenlange geheime verhouding die ze met de getrouwde schrijver had: ‘Ik was (…) op mijn best met hem’. Een liefde is voldragen (nooit volmaakt, al lijkt het er bij Renate en Simon soms wel op) wanneer je kunt zeggen dat de ander dat uit je haalt: ‘Dat haalde hij uit me.’ Zo op je best kun je bij niemand anders zijn. Het zorgt ervoor dat je ‘totaal ontspannen’ bij die persoon kunt zijn. ‘Zo bevlogen zijn mensen alleen als ze verliefd zijn en totaal ontspannen.’ (46) (…) Ω
Renate Rubinstein, Mijn beter ik, 1991; vierde druk 1994
7.
http://pascaldigital.blogspot.com/2021/09/kinderen-van-de-migratie.html
Kinderen van de migratie op VRT NU
