Bruce Chatwin, In Patagonië
250
Dus stelde ik mij de kobaltbom voor als een dikke blauwe wolkenstapel, waaruit aan de randen vlammende tongen schoten. En ik zag mezelf, helemaal alleen op een groen voorgebergte, de horizon afspeuren naar de naderende wolk. (7)
251
De wolken braken en de mist trok op. Achter de heuvels zag ik een bergketen, die dezelfde zilverachtig grijze kleur had als de wolken. De zon raakte de randen van de wolken, die leken te schitteren. (14)
252
De volgende dag, terwijl we door de woestijn reden, keek ik slaperig naar de zilveren wolkflarden in de lucht en naar de zee van grijsgroene doornige struiken die in de bochten terugweken en terrasvormig opliepen en naar het witte stof dat van de zoutpannen afstroomde en aan de horizon zag ik land en lucht oplossen in een afwezigheid van enige kleur. (19)
253
De ochtend was koud. Stapelwolken boven de bergtoppen. (67)
254
Ik merkte echter dat hij het niet langer tegen mij had. In plaats daarvan richtte hij, de ogen ten hemel geslagen, zijn monoloog tot de laag hangende wolken. (83)
255
De volgende ochtend was het betrokken, er kwamen regenwolken opzetten uit Chili. (93)
256
Davis stond alleen aan het roer, biddend om een spoedig einde, toen de zon door de wolken heen brak. (100)
257
De zon verdween onder de wolkenbank, gaf de randen een gulden gloed en zonk neer in het midden van de Straat. (127-128)
258
De hemel werd voortdurend aan ons oog onttrokken door sombere verre wolken… (129)
259
Achter de nederzetting verdwenen de bomen in de wolken. (151)
260
Regenwolken trokken voor de maan langs. (161)
261
De stad Puerto Natales koesterde zich in het zonnetje, maar paarse wolken stapelden zich op aan het uiteinde van de Zee-engte van de Laatste Hoop. (202)
262
Het regende, maar de zon dook onder de wolken te voorschijn en glinsterde op de struiken. (219)
263
Wat een glorieuze rozige tinten hebben de wolken vanmorgen! (222)
