Ze dwalen in het huis rond, in steeds wisselende constellaties. Ze blijven soms maanden in een stapel verborgen, dan haal je er weer een van tussenuit. Meestal weet je ze liggen, meestal vind je ze terug. Met hun gekleurde voorplatten zijn ze als speelkaarten, als foto’s die voortdurend door je handen gaan en die, in je geest, voor altijd wisselende verbindingen, wisselende herinneringen en een wisselende identiteit zorgen.