Pascal, waardering en appreciatie is iets dat mensen in de eerste plaats zich zelf gunnen. Ik zit me nu al een hele tijd af te vragen waarom dat zo moeilijk is in de wereld van vandaag. Alles lijkt gesystematiseerd, waardoor alles als vanzelf loopt. We kunnen niet meer tevreden zijn dat onze patatten goed gegroeid zijn, omdat we ze in de winkel kopen, waar we verleid worden om ze al geschild en gekookt te kopen. Op zich is daar niks verkeerd mee. Maar als dat systeem mij reduceert tot een gebruiker van het systeem, en als je dan vaststelt dat mij bedienen in alle comfort uiteindelijk ten koste gaat van anderen, hoeft dat comfort niet meer. Bij ilanga zoeken we een manier om kennis, technologie en economie op een systematische manier in te zetten, niet ten koste van een ander, maar ten bate van ons allemaal. Dat gebeurt door een coöperatief te werken met een sociaal oogmerk, en ineens zijn veel dingen mogelijk. Het leert mij dat het oude systeem van blind kapitaal verzamelen, hyperproduceren en speculeren eindig is. Op een zekere dag besef je dat het oude systeem je als gebruiker ziet, en overdag als instrument in een ge-oliede productiemachine die naar een muur dendert. En dan vraagt het oude systeem om langer te werken? Twintig jaar geleden heb ik voor Agiroa het concept innovatie ingevoerd, vanuit het besef dat gigantisch veel mensen hun creatief zijn pas na de werkuren aanzetten. Vandaag zie ik hetzelfde, gigantisch veel mensen zijn na hun uren empathisch met de wereld, dichtbij en veraf. Maar tijdens de werkuren moeten ze meedraaien, verstand op nul. Langer werken zou geen last zijn, als dat werken ten bate van iedereen is. Dan is appreciatie iets dat je vanzelf hebt, krijgt en geeft. ik nodig iedereen uit om op deze weg te gaan.
J.K.
