Heleen Bosma, Oostenwind
246
De lucht brak, Eschers hand / verscheen aan de hemel / stak af in witte stralen / tegen wilde lentewolken (9)
247
Het is het klein gevoel / zegt een jonge boer bedaard. / Het ontkiemt samen / met het zaad in de akkers, / waait als een inademing / tussen tipi’s, wolken en fluitenkruid. (35)
248
Een novemberdag, de wind / striemt over vermolmd maïs / jaagt wolken aan flarden / er kan niet anders dan af en toe / het lichtste lenteblauw tevoorschijn komen (…) // Je denkt aan de wolken in kleuren / waar je net geen namen voor wist / en dat je geen idee had wat je had gemist. (46)
