je schiet wel een beetje uit de slof als je de reacties van mensen op ongevraagd gefotografeerd worden vergelijkt met de assertiviteit van de eerste de beste proleet op een terras, 'roodverbrand schorremorrie' en daar tegenover de Proust-lezende werkstudent zet, die 'tijdens zijn schaarse vrije uurtjes, eventueel met een fototoestel, als ‘serious photographer’ het hinterland verkent'. Het moet een bittere ervaring zijn geweest.
Hoe is het overigens met mensen die ongevraagd geportretteerd worden? Ik heb een jonge dichteres geportretteerd en durf haar het schilderij niet te laten zien. Op het schilderij heb ik haar ouder gemaakt en bovendien een door mij vermoede karaktertrek uitvergroot.
Vale,
Remco
@RemcoDe ervaring is er nooit geweest en kan dus niet bitter worden genoemd. Ik kwam al schrijvende weg bij die imaginaire werkstudent. Stel je het trouwens maar eens voor, een werkstudent, acht of tien uur per dag voor een hongerloon een gore horecakeuken uitwassen en dan nog eens tijd genoeg vinden om én Proust te lezen én fotograferend rond te struinen in het hinterland! Zo’n student kan niet bestaan, hé!
Ik plaats je reactie, samen met het schilderij, onverkort op de blog. Oké?
Groeten,
P.
Dag Pascal,
hij bestaat in jouw verbeelding, die me heel realistisch lijkt: tien uur per dag werken. Toch ook wel eens een vrije avond? En Proust, Kafka lezen. En foto's maken. Ja, dat is toch wel mogelijk.
Plaatsing oké.
