Dag 109 vVH&C

071211 – Je komt samen met enkele mensen. Je wilt samen iets concreets bewerkstelligen. Het gaat dus om een werkvergadering. Maar het mag natuurlijk ook wel een beetje informeel blijven. Toch weet je dat je er met wat gezellig gebabbel alleen niet zult geraken. Iemand moet de bijeenkomst leiden, zoveel is duidelijk. Er moet een structuur in het gesprek komen, de zaken dienen pragmatisch aangepakt. Vreemd, hoe we allemaal wat huiveren voor dit soort vormelijkheden. Gezelligheid en informeel gekeuvel hebben zowat al onze sociale contacten aangetast, ook deze die iets anders dan zichzelf beogen. Wie nuchterheid en ernst oplegt of er zelfs maar om vraagt, maakt zich niet populair. Zoiets vergt gezag – en dat is een vies begrip. En de bereidheid om zich – al is het maar tijdelijk, voor de duur van de vergadering – aan dat gezag te onderwerpen. Wie doorbreekt als eerste het gekeuvel? Wie neemt het heft in handen? Wie gaat over tot de orde van de dag? En hoe doet hij, of zij, dat?