Geen Blankenberge zonder pier, het silhouet van dit
bouwwerk is bij iedereen die de Belgische badstad-van-de-gewone-man kent
bekend. Het is niet alleen daarom – omdat het zo’n bekend gebouw is en omdat
bekende gebouwen fotograferen lastig is – een moeilijk onderwerp. Het is ook
erg groot: het vraagt heel wat recul. Pas dan kun je de kenmerkende structuur,
met de lange aanloop en de cirkelvormige uitbouw, volledig vatten. De prijs van
die afstand is dan wel dat je de interessante textuur mist, of de lijnen die
het water bij zijn hoogste stand achterlaat.
Voor deze foto koos ik voor nabijheid. Daardoor krijgt
het beton een kleur, je kunt het als het ware voelen. De menselijke figuren –
van de surfers in het water, de dagjestoeristen op de pier, zowel op de uitbouw
als op het balkonnetje links van de paal op de voorgrond – zetten de maat uit.
De atmosferische omstandigheden – grijs, stevige wind, vloed – verlenen het
beeld de dramatiek die van de surfers waterwezens maakt.
Het zijn vaak de details die beslissen of een foto
maar gewoontjes is, of toch net iets beter.
Het belangrijkste detail, de finishing touch die net goed zit omdat hij onnadrukkelijk is en je
hem dus niet meteen opmerkt, bevindt zich pal in het midden van het beeld: de
linkerzijde van de cirkelvormige uitbouw. De aanwezigheid ervan in de foto is
essentieel om een zicht op de volledige structuur te krijgen.
Blankenberge –
081004
