zondag 24 juli 2016

de zomer van 2016 – 36


23 juli

Before Midnight (2013) van Richard – Boyhood – Linklater is meer een theaterstuk dan een film. Oké, het is een film, maar dan een die bestaat uit een beperkt aantal bijzonder lang uitgesponnen dialogen waarin de acteurs buitengewoon sterk spelen. Het filmische zit dan in de afwisseling van statische camerastandpunten met beweeglijke. Helemaal vooraan in de film is de camera voorop de auto gemonteerd tijdens een wel tien minuten durende tweespraak tussen Céline (Julie Delpy) en Jesse (Ethan Hawke). Of er is de lange achterwaartse travelling terwijl het koppel van boven in het historische hart van het Griekse kuststadje, met zijn duizend jaar oud kerkje, door aanvankelijk smalle en kronkelende, en gaandeweg steeds breder worden straten tot helemaal beneden aan de waterlijn stapt en ondertussen een van die diepgaande gesprekken voert waarmee koppels die nog te redden vallen een crisis bezweren… Erg statisch is dan weer een klassiek tafelgesprek met vier koppels. Het gaat over seks en liefde, vriendschap en huwelijk. Net wanneer je begint te beseffen dat de gastvrouw nog geen woord heeft gezegd, krijgt ze het woord en spreekt de meest beklijvende gedachten uit: hoe ze de man met wie ze getrouwd was mist, maar hoe nu ook de herinnering aan hem begint te vervagen – en zo is het alsof hij een tweede keer sterft. Iedereen aan tafel is er stil van, en dat was ik ook.

Before Midnight gaat over de imperfecties van het leven zoals het zich afwikkelt na de voltrekking van het huwelijk – ‘een mens is maar enkele jaren echt vrij: tussen het moment dat je het huis verlaat en de geboorte van je eerste kind’ – en hoe je ertoe kunt komen dit te aanvaarden. ¶