Paul Thomas Anderson, The Master (2012)

Wat een vreemde film. Freddie Quell komt met een trauma terug uit de oorlog. Hij heeft in die oorlog mensen gedood. Hij vindt zijn weg niet in de maatschappij. Drank speelt een grote rol. Angst voor seks ook. Quell komt onder de invloed van een sekteleider, the master, voortreffelijk vertolkt door Philip Seymour Hoffman. Deze machtsfiguur brengt niet meteen het beste in Quell naar boven. Maar hij blijft hardnekkig in hem geïnteresseerd. De sekte, overigens, zou verwijzingen inhouden naar scientology. Doet er voor mij niet toe. De sfeer is duister, irrationeel, dreigend. Hier wordt geteerd op wat een mens óók is. De achterkant. Wreedheid, angst, de behoefte aan onderworpenheid. Uiteindelijk weet Quell zich te bevrijden. Van zijn angsten, van zijn verslaving, van de vaderfiguur. Zoiets. Op een gegeven ogenblik is er een bijeenkomst van de sekte in de stad Phoenix. De verwijzing naar de mythologische vogel die uit zijn as oprijst wordt expliciet gemaakt. De acteur die Freddy Quell speelt, heet Joaquin Phoenix. De acteerprestaties zijn prima, de beelden zijn mooi. Het tempo is traag, de plot is ondergeschikt aan de sfeer. De film moet het hebben van een duistere poëzie. Maar het is een lange zit.