2 januari 2002
Het vriest; alle bomen wit van de rijp. Ryckevelde. De
lucht blauw, een centimeter rijp aan de bomen, windstil, ijskoud; een
boomklever; mensen die zeggen hoe mooi het wel is, dat er niets boven ‘de
natuur’ gaat.
*
W.G. Sebald, De emigrés:
148: We zijn op zoek naar verbanden om ons verbonden te
voelen. Wie zich niet verbonden voelt, zakt weg, zakt door het leven. Zie
Sebald: het wekker-theezetapparaat heeft er voor ‘gezorgd dat ik me aan het
leven vasthield toen ik mij, gehuld als ik was in een mij onbegrijpelijk gevoel
van onverbondenheid, heel gemakkelijk uit het leven had kunnen verwijderen.’
160: ‘…om de een of andere reden…’ Onderzoek Sebald
vanuit dit ‘een of ander’, dit esthetiserende onbestemde.
161: ‘Deze retrospectieve band […] was natuurlijk zuiver
illusionair, maar betekende daarom voor hem […] niet minder.’
174: ‘…de tijd […] is een onbetrouwbare maatstaf, ja,
eigenlijk niets anders dan het razen van de ziel.’
*
Op de televisie interviewen Guy Polspoel en Yves Desmet
Guy Verhofstadt. Ontstellend om te zien hoe de premier zegt wat hij op voorhand
zich heeft voorgenomen te zeggen, ongeacht de vragen die hem worden gesteld.
Ontstellend ook om te zien hoe beide zogenaamde topjournalisten – hun zelfgenoegzaamheid
staat in verhouding met hun status van topjournalist, maar of ze werkelijk
topjournalisten zijn is natuurlijk nog maar de vraag – zich in de luren laten
leggen en duidelijk niet alert genoeg reageren op de eigengereidheid van de
geïnterviewde. Luiheid, laksheid, gebrek aan kritische zin.
