DE KONING SPREEKT
Maar het zijn woorden. En we zouden stilaan moeten weten dat we er met woorden alleen niet komen.
Ik vraag me af wat de woorden van de koning betekenen.
Filip mag, in officiële toespraken, niets zeggen wat niet gedekt is door de regering. In dit geval betekent dit dat hij niets mag zeggen wat niet door de N-VA, lees Bart De Wever, is goedgekeurd. Misschien heeft Filip tegen Bart gezegd: ‘Mijn geweten zegt dat ik iets moet zeggen over Gaza.’ Bart is ook een mens en begrijpt dat en zegt tegen Filip: ‘Oké, Sire, zeg iets over Gaza, maar gebruik in geen geval het G-woord.’ ‘Quel mot?’ vraagt Filip. ‘Wel,’ zegt Bart, ‘u kent het toch? Het is in beide landstalen hetzelfde. We gebruiken het voor, even checken op Google: “het systematisch uitroeien van een bepaalde groep mensen op basis van hun ras, etniciteit, godsdienst, nationaliteit, seksuele geaardheid of andere kenmerken”. Sommigen vinden dat dit nu in Gaza gebeurt, maar wij van de N-VA vinden dat niet en aangezien wij uw woorden dekken, willen wij niet dat u het G-woord in uw speech gebruikt. Kom, we laten voor u een speech schrijven die door onze beugel kan en die tegelijkertijd uw gewetensnood lenigt.’
Zo gezegd zo gedaan.
Filip spreekt de voorgekauwde speech uit en tot Barts genoegen blijft die speech aan de ribben van velen hangen.
Want wat is er gebeurd?
Gebeurd is wat Bart wil: de koning, toch nog altijd bij de meerderheid der Belgen een geliefd en gerespecteerd figuur, sust met zijn woorden de groeiende onvrede, maar tegelijk is ook de antiroyalistische N-VA-achterban tevreden want die is behalve antiroyalistisch ook zionistisch. Als de koning, symbool van het unitaire België, zich uitspreekt tegen de oorlogsmisdaden van Israël, en bovendien zonder expliciet te verwijzen naar de schandelijke moordpartij door Hamas van 7 oktober 2023, dan versterkt dit alleen maar het anti-Belgische sentiment van de separatistische Vlaams-nationalisten.
Twee vliegen in één klap.
We schrijven 21 juli. België viert zijn feest onder de traditionele drache nationale, Bart pakt uit met zijn Zomerakkoord (waarmee de winter van de sociale zekerheid wordt ingezet), en terwijl in Gaza weer een paar tientallen sukkelaars in de voedselbedeling overhoop worden geschoten kan hier het politieke reces beginnen. We zijn voor een maand of twee gerust, weet Bart.
Ik herhaal: de woorden van de koning zijn juist en terecht. Velen zijn verheugd dat eindelijk een zo hoog geplaatst persoon radicaal tegen de weerzinwekkende lafheid van onze leiders durft in te gaan.
Maar het is niet genoeg.
