AFGEMETEN
‘Nog een geluk dat ze deze stad niet gebombardeerd hebben,’ zegt een van de personages in Tokyo Story. Ik kijk naar een Japanse film uit 1953. We schrijven acht jaar na de bommen op Hiroshima en Nagasaki. Ouders betreuren gesneuvelde zonen. Westerse kledij, veranderende omgangsvormen, de teloorgang van het traditionele Japan en een gebrek aan tijd kondigen de nieuwe tijden aan. Mishima, denk ik dan. Maar dan zonder fascisme. Familiebanden zien af. Yasujirō Ozu neemt zijn tijd voor uitgebalanceerd zwart-wit en afgemeten kadrering. Elk beeld is een gecentreerd samenspel van coulisse, scène en achtergrond. Tokyo Story is een grootse film.
