TE LAAT
Soms ben ik te laat. Soms ben ik te laat om de mooiste foto te maken. Zo ook gisteren toen ik te Aalter-Brug even stilstond om een telefoon te beantwoorden. Ik keek tegen de achterkant van een fabriek aan, een grijs beeld al bij al. Komt daar, van links naar rechts, een vrouw aanfietsen, statig gezeten, met een knalgele jurk die wonderwel rijmde met de ruiker zonnebloemen die ze op haar porte-bagage had vastgebonden. De haren wapperend. Een prachtig, onverwacht contrast van zomer en erotiek tegen een vale achtergrond van grijs labeur, dat, toen zij al voorbij was, bleef nazinderen.
