MAILBOX
Mijn provider laat mij weten dat ik mijn mails moet opruimen, anders kan ik er geen meer ontvangen. Ik draai in de inbox de chronologie om en beland, scrollend, in een tijdscapsule. Achter de namen van mensen die nog altijd in mijn leven zijn lees ik stellige emoties, als in steen gebeiteld en niet in eentjes en nulletjes opgeslagen op een anonieme harde schijf. Verdriet, hoop, afstand, aanhankelijkheid. En kijk waar we nu staan, zoveel jaar later. Ik heb geen fut om het allemaal na te lezen, sluit mijn ogen, druk op de delete-knop en was mijn vinger in onschuld.
