Na een hele dag thuiswerken, gezeten op een stoel aan de computer, in opdracht van broodheren die hij nu al meer dan een jaar nauwelijks heeft gezien, kan hij dan eindelijk eens een streepje zon scoren in het park. Maar de zon staat al laag en de schaduwen schuiven snel op – hij weet dat het over een minuutje of tien voorbij zal zijn. Hij voelt haar warmte op zijn voorhoofd en denkt aan stranden en zonovergoten Provençaalse platanenpleintjes. En dan valt zijn oog op die zondoorweven kruin en hij denkt aan iets wat niet in honderd woorden te vatten is.
210628
