wolkenfragmenten uit Virginia Woolf, Schrijversdagboek 2
3302
Over de Apennijnen heb ik niets te
zeggen – alleen dat ze boven op de top lijken op de binnenkant van een groene
paraplu; pijnen alom: en de wolken gespietst aan de punt. (22)
3303
(…) zwarte wolken,
terwijl wij Brahms hadden opstaan. (43)
3304
In de dierentuin hebben we de grote
stomme vissen en de gorilla’s gezien: regenstormen, wolkendek: en ik heb
met veel respect gelezen wat Annie S. Swan over haar eigen leven schrijft. (68)
3305
Maar na een maandje vakantie ben ik
weer zo taai en veerkrachtig als – laten we zeggen heidewortel: en de arcades
en koepels zullen weer verrijzen, onwrikbaar als staal en licht als de wolken
– al deze woorden slaan de plank echter mis. (70)
3306
Een onweersbui. Paarse regenboog
tegen de Een onweersbui. Paarse regenboog tegen de wolken. (72)
3307
De wolken hadden de kleur
van vleugels van buitenissige tropische vogels (…) (91)
3308
Vandaag een wolkendek met
blauw en wind. (129)
3309
(…) na de
adembenemende zonsondergang kwam L. me halen om uit het badkamerraam te kijken –
flarden rode wolken; fel; een waterige massa in aquareltinten paars en
rood, zacht als waterijs: gevolgd door bikkelharde schijven felgroen
edelgesteente; blauwe steen en een rimpeling van bloedrood licht. (134-135)
3310
(…) de roodgrijze wolken
boven Regent’s Park met de paarse en gele hemellichten maakten alles zo mooi
dat ik mijn plezier niet op kon. (152)
