Dag 292 vVH&C

080607 – Hoe wreed, dat een man niet anders meer kan dan, oog in oog met – via Wim Devilder – de hele natie, toegeven hoe eenzaam hij is! De kroonprins beantwoordt op zijn geheel eigen stugge, onbeholpen manier, inwendig simultaan vertalend, een vraag naar zijn contacten met ‘collega’s’. Bedoeld wordt: andere kroonprinsen. ‘Het contact met de collega’s is zeer boeiend. Maar…’, vervolgt Filip met zijn geheel eigen, stugge en onbeholpen Nederlands, ‘het is moeilijk contacten te leggen, want er zijn zo weinig collega’s.’

En dan later, verloren in de nacht, starend naar de seksadvertenties die op dat uur blijkbaar over het scherm defileren. Fijne vleeswaren prijzen zichzelf aan: leeftijd, lengte, gewicht en vervolgens een summiere opsomming van de specialiteiten: gewillig poesje, graag langs achteren, een voorkeur voor bosrijke omgevingen, enzovoort enzoverder. Mijn geestesoog ziet eenzame mannen, volleasbaklegepint, languit achterover in de sofa rukken aan dat ongewillig-ongedurig ding – vrouwlief ligt al een uur of vier boven te spinnen. En dan opeens zie ik tegelijk, naast de neuten/roemers/emmers/vaten/beken/stromen/zeeën troost belovende tietulatuur van een Centraal-Europees ogende deerne, in het beeld de volgende boodschappen verschijnen:

Eerst zien dan geloven
Niet mogelijk fysieke afspraken te maken
Getoonde profielen kunnen afwijken van de realiteit

Plots, nog steeds voor datzelfde geestesoog, wordt die eenzame sofaman een kroonprins, tobbend over zijn moeilijke boeiende contacten met de collega’s.