070922 en 071001 - Toneelvoorstelling I Promiscue van Philippe Verkinderen. De paradoxen van de intergeslachtelijke omgang. Het uitzichtloze van het seksuele rondfladderen, de onvermijdelijke onevenwichten die daarvan het gevolg zijn en de jaloezie die als een hardnekkige etter elke voorgenomen en eventueel zelfs met onderling akkoord vooraf geaccepteerde lichtzinnigheid vergalt. Maar ook: het al even uitzichtloze van het niet aan de voorspelbare grillen van de menselijke biologie aangepaste huwelijkscontract; en hoe de klikvaste verbintenis van trouw fundamenteel incompatibel lijkt, steeds meer, met de aard van het beestje.
070923, 071001 en 071002 - Een gesprek over gesprekstechnieken. De gespreksleider – die er altijd is – moet erover waken dat iedereen met een mening aan bod kan komen. Niemand mag door het betoog – of de poging daartoe – van een ander heen spreken. Er moet worden geluisterd, dus. En dan begint dit eigenste gesprek daarover op een bepaald ogenblik een metagesprek te worden, een gesprek dat over dit spreken, hier en nu, zelf gaat. Over de sprekers. En dan: hoe moeilijk het dan wordt om niet (te) kritisch te worden ten aanzien van de gespreksgenoten want je hebt het onvermijdelijk over hen, hier, nu, aan deze tafel… Luisteren ze, leiden ze goed, spreken ze niet door het spreken van de ander heen? En wie voelt zich daardoor aangesproken?
