071002 en 071007 – Na bijna twintig jaar heb ik Brouwers opnieuw opgenomen en nu ben ik alweer een paar weken met hem bezig. Brouwers lezen is een taalbad nemen: hij is zo een van die auteurs die er in slagen om je niet alleen inhoudelijk anders te doen denken, je neemt op de duur ook zijn volstrekt eigen constructies en eigenaardigheden over in wat je zelf schrijft, in hoe je spreekt, ja zelfs in de manier waarop je denkt. Dat aarzelende, het repetitieve, het proeven van elk woord, dat voortdurend heen-en-weer-verwijzen van alles naar het geheel en terug.
De kans om de theaterbewerking van Tom Van Bauwel op basis van een selectie uit de onder de titel Kroniek van een karakter verzamelde brieven van Brouwers te gaan bekijken, kwam dus wel bijzonder gelegen. En kijk, ik kwam niet bedrogen uit. Van Bauwel evoceerde met zijn ingehouden acteerprestatie het Brouwersuniversum zeer adequaat, en met zijn selectie bewees hij Brouwers zeer goed te hebben gelezen. Bovendien, en wellicht ligt vooral daar de kwaliteit van deze voorstelling, zwicht hij niet voor de verleiding om een eenzijdig portret op te hangen van de sacherijnige knorpot die Brouwers in de ogen van velen is. Neen, de rustig voorgedragen teksten – wat een memorie heeft die Van Bauwel – belichten ook de humor en de levensvreugde die deze schrijver evenzeer kenmerken. En wat misschien nog meer bijdraagt tot de kwaliteit van de voorstelling: Van Bauwel doet zijn uiterste best – en slaagt daar ook in – om de uitzonderlijke kwaliteit van de gesofisticeerde schrijftaal van Brouwers ook in de uitgesproken vorm volledig tot haar recht te laten komen. Niets boven het lezen van de brieven zelf? Uiteraard, maar deze acteerprestatie voegt er toch nog echt iets aan toe.
