Wachten voor de brug

Met de fiets wachten voor een gesloten brug (die dan weer open is voor de schepen) is geen tijdverlies. Je ziet en hoort van alles. Op de van links naar rechts voorbijvarende aak loopt een man richting achtersteven, met precies dezelfde snelheid als deze waarmee de boot voorbijvaart zodat hij ter plekke als op een loopband blijft trappelen. En schuin voor mij staan een jongen en een meisje, voet aan de grond, te wachten. Ze kennen elkaar duidelijk niet of dan toch nog maar net want ze weten niet van elkaar waar ze wonen; het meisje geeft te kennen dat ze – zodra de brug eindelijk weer neergelaten zal zijn en de slagboom opgehaald en het licht op groen – rechtsaf moet. De jongen zegt: ‘Ik moet naar links. Maar wacht, ik rij nog eventjes met jou mee.’