Misschien – al betwijfel ik dat als ik zo mijn kijkcijfers bekijk, die maar niet de hoogte in willen gaan, blijkbaar (en dan zijn er twee mogelijkheden: het ligt aan mij of het ligt aan die anderen maar in elk geval niet aan u) – misschien dus heeft iemand hier al vastgesteld dat er nog nauwelijks over de actualiteit wordt geschreven in het rubriekje ‘Uit het nieuws’ of onder een of ander op zichzelf staand titeltje zoals onlangs nog ‘Conclaaf’. Eigenlijk bestaat deze weblog nog quasi uitsluitend uit alfabetgebonden rubrieken (‘Mijn woordenboek’, ‘Mijn eigen namen’), dat Proust-gedoe en de wielerverslagjes. Ik ben u een verklaring verschuldigd.
Die verklaring is dubbel.
De eerste verklaring is heel simpel: ik heb er de tijd niet voor. De aanvulrubriekjes vul ik aan als het mij zo uitkomt, en zo heb ik elke dag wel iets te ‘posten’ (op z’n Engels uitspreken, dat woord). Ik put uit een paar voorraadjes. Enkel met het fietsen moet ik kort op de bal spelen (!) maar aangezien ik dit jaar nauwelijks aan fietsen toe kom, valt dat ook wel mee. Overigens zal het u wel worst wezen hoeveel futen ik vandaag weer heb gezien.
De tweede verklaring heeft, zo u wilt, een inhoudelijk aspect. Als ik over de actualiteit mijn persoonlijke opinietjes begin te spuien dan, dat weet ik zelf (zo zelfkritisch ben ik wel, sommigen beweren: té) dat ik al snel begin te zeuren, en dat gezeur bespaar ik u liever. Er zijn er die beter kunnen zeuren, ik denk aan (pdw), die u onderhand wel zult kennen. Ik volg ten andere niet meer zo de actualiteit sinds ik dóór heb dat de actualiteit ons volgt. Sinds ik heb begrepen dat wat voor actualiteit wordt versleten wordt ingegeven door de nauwgezette observatie van welke actualiteit wij verkiezen – en met ‘wij’ bedoel ik niet zozeer mijzelf, zo elitair ben ik wel, maar: de goegemeente, de grootste gemene deler, het grauw dat achter dat kijkcijfer zit. Met dat hele pausgedoe is mijn frank echt definitief op de grond gekletterd. Dat was toch walgelijk, nietwaar. Om echt voorgoed alles wat met nieuws en actualiteit te maken heeft de rug toe te keren.
Neen, mijn actualiteit is: wat ik zie en hoor op mijn wandelingen in Ryckevelde (vandaag een koekoek, daar kijkt u wel van op hé?), wat ik gewaarword op mijn fiets, wat ik lees eventueel – en voor de rest is het privé en heeft u er niets mee te maken.
