Ik houd me voor dat ik kuren nodig heb, veel kuren, dat ik me hoognodig naar Carlsbad of Baden-Baden zou moeten begeven, dat ik het verdien met alle tedere zorgen van de wereld omringd te worden, ja dat het morgen al met de wereld afgelopen zal zijn als niet terstond een stoet negers mij, terwijl ik languit op een lijkbaar lig te kreunen, met pauweveren de voetzolen komt strelen.
Gerrit Komrij, Humeuren en temperamenten, 81
