RESERVE
Iets heeft me dertig jaar tegengehouden, maar ja, het is een iconische film en gisteren is het er dan toch van gekomen. Toen ik, ondanks het contrast met de afschuwelijke gratuite executies en alle andere vreselijkheden, op het eind van de film – ook al had ik er alléén naar zitten kijken – in lachen uitbarstte bij het zien van de potsierlijke glorificatie van de drankzuchtige en nog in menig ander opzicht bourgondische zakenman Oskar S., gemodelleerd naar een reëel bestaand hebbende redder van twaalfhonderd vervolgde en wanhopige joden, wist ik dat ik mijn reserve niet ten onrechte drie decennia had volgehouden.
