DROOM #153
Diep in Duitsland moet ik dringend een omvangrijke tekst gaan overtikken. In het atelier van een fabriek van precisie-instrumenten krijg ik een plek aan een veel te hoog werkblad: ook wanneer mijn bureaustoel op hydraulische wijze naar zijn hoogste stand is opgekrikt, moet ik mijn handen tot boven schouderhoogte heffen. De toetsen van het klavier van mijn tikmachine staan niet in de vertrouwde horizontale rijen opgesteld maar, in een halfcirkelvormig vlak, in een volgorde die mij niet vertrouwd is. Elke te tikken letter moet ik apart opzoeken. ‘Zo zal het zeker een week duren,’ zeg ik tot mijn ongeduldige opdrachtgever.
