TE LAAT
Er zit een verhaal in, denk ik wanneer ik al voorbij het bushokje ben. Jonge vrouw zit – zit! – te lezen. Ze leest iets wat – uiteraard! – geschreven is: een Franse pocket, Nabokov voorwaar, Lolita wellicht. Naast een publiciteitsaffiche die zegt: ‘Van pen tot zitbank’. Omwille van het verhaal in dit tafereel keer ik terug voor een foto. Maar wanneer ik het bushokje opnieuw nader, is de jonge vrouw al overgeschakeld op het raadplegen van haar gsm. Wég het verband tussen schrijven en zitten, tussen Lolita en jonge vrouw, tussen wat ik zag en het verhaal dat ik erin meende te ontwaren.
