Tot mijn grote opluchting komt de dame weer tevoorschijn, met in haar handen een zakje van purper satijn met een strik eromheen. Ik weeg mijn vader in mijn handen. Toch nog behoorlijk zwaar. Buiten in de storm stp ik het zakje in een geheim vak van mijn linker fietstas, waarin ook mijn paspoort zit.
Mijn vader zou het volstrekt bespottelijk gevonden hebben om in een purperen zakje met mij op reis te gaan. ‘Stop mij maar in een vuilniszak,’ zei hij altijd als we hem vroegen wat we met hem moesten doen na zijn dood.
Jelle Brandt Corstius, As in tas, 24
‖
Giacomo vertrok de dag na de begrafenis, met in zijn koffer een zakje met daarin een handvol van zijn moeders as.
Sandro Veronesi, De kolibrie, 217
