TURF
Een roman van 870 bladzijden moet héél goed zijn om zo’n lange zit te verdienen. Ik ben op twee derden aanbeland en waar ik na het eerste derde mijn enthousiasme nog lyrisch dacht te kunnen verwoorden, stel ik nu teleurgesteld vast dat dit boek, dat een mengvorm opdist van Kafka, Borges, Twin Peaks en het computerspel Myst (dat ik, toen ik door een moeilijke periode moest, een tijdje speelde), steeds nadrukkelijker de richting van Twin Peaks en Myst uitgaat en op die manier in een – weliswaar uitstekend geschreven – Murakami-achtig n’importe quoi lijkt te verzanden. Ik hoop dat ik mij vergis.
