56 * 28,01 * 647

De opkomst voor de bijeenkomst van de zondagvoormiddagwielervrienden is matig: behalve ikzelf is enkel P aanwezig en dat zal wel een streep door zijn rekening zijn want laat nu net P van de groep diegene zijn die het best voor de dag komt terwijl ik – ja, daar moet ik geen tekeningetje bij maken. Bekijk mij in profiel en u weet hoe laat het is. Gevolg: ik rijd mij de naad uit mijn broek om toch geen al te belabberde indruk te maken. Bovendien neem ik het initiatief om P enkele stukjes platteland te laten zien die hij niet kent. En al evenzeer bovendien kletsen we er lustig op los, we laten het gezondheidsbulletin van een aantal afwezige wielervrienden die ongetwijfeld als excuus een doktersbriefje naar voren kunnen schuiven de revue passeren, én we hebben het over de algemene situatie van bepaalde Waalse steden zoals La Louvière en Charleroi: het verschil tussen arm en rijk, ambitieus en apathisch, initiatief en gelaten profitariaat is er veel zichtbaarder dan hier. Gevolg van dit alles: ik kom hijgend en puffend boven wanneer ik P alle kanten van Oedelem-berg laat zien: de voor-, achter- en onderkant, en de zijkanten, hij neemt enkel de bovenkant voor zijn rekening of, zoals het ook voor deze verhevenheid geldt (want meer dan dat kunnen we het niet noemen): de top. Na deze blamage (ik word er ook op een kasseistrook nog eens meedogenloos afgereden) gaat het richting Donk en Moerkerke, waar onze wegen zich scheiden. Ik keer terug via de lang geleden tot mijn vast repertoire behorende Aardenburgse Weg.