Ferroviaire observaties (10)

Ik zit linksachter. Het beeld trekt mijn aandacht. Een voet, een vrouwenbeen rust op het middentafeltje. Later komt de hele vrouw in beeld (heb ik ook een sluikse foto van, die ik hier natuurlijk niet kan tonen). Een heel mooie jonge vrouw is het, blote schouder, de bandjes van topje en beha. Nog mooier is dat alles dan haar voet en been. Ze leest, voorovergebogen, de Metro. Zo aandachtig dat het bijna lijkt alsof ze de tekst woord voor woord spelt. (Weet ze dat ik haar bekijk?) In Gent krijgt de jonge vrouw het gezelschap van een jongeman. Toeval of afspraak? Het lijkt toeval want de verrassing is ongeveinsd. De jongeman vertelt haar hoe hij fraudeert met zijn rittenkaart – de truc is: voorwenden dat je hebt vergeten om ergens uit te stappen. En dan heeft hij het over een reis naar India die hij net heeft gemaakt, een bezoek aan de Taj Mahal. Ze kletsen maar door. Over een sollicitatie (de jongeman), het werk (zij), en dat het allemaal toch niet de voldoening brengt die ze zichzelf hadden voorgespiegeld. Jonge mensen, nog niet ontgoocheld door het leven. Ongerimpeld, gaaf. Nog. In Brussel-Zuid stapt ze uit. De jongeman blijft zitten. Ik zie door het raam hoe zij verdwijnt in de trap naar de verbindingsgang onder de perrons.