Mag je een achteloos achtergelaten politiek relevant kattenbelletje, dat duidelijk aan één welbepaalde persoon is gericht en zonder enige twijfel niet met het oog op publicatie is geschreven, zonder toelating van de auteur publiceren? Neen, uiteraard niet.
De Standaard publiceerde het kattenbelletje gisteren natuurlijk wel. De krant vond het nodig om een foto van het document af te drukken.
Vandaag staat in De Standaard een discussie afgedrukt tussen voor- en tegenstanders van dit mediafeit. Hoofdredacteur Bart Sturtewagen verdedigt natuurlijk de publicatie. ‘De belangrijkste vraag’, zo stelt hij, ‘is of de inhoud van het kattenbelletje van Freya Van den Bossche journalistiek relevant is.’ Dat is vanuit journalistiek oogpunt inderdaad de belangrijkste vraag, maar het is moreel niet hoogstaand dat Sturtewagen in zijn pleidooi het morele oogpunt niet vermeldt.
Ik weet niet of u mij begrijpt, maar een samenvatting van de ‘politiek relevante’ informatie of desnoods een letterlijke transcriptie ware moreel minder verwerpelijk geweest dan de facsimilereproductie die nu is verschenen. Het handschrift van de uittredende minister oogt met zijn haastig gevormde balpenletters en al onze daarop geprojecteerde ideeën van meisjesachtigheid kwetsbaar en bevat op zich, los van de inhoud van de woorden, in zekere zin persoonlijke informatie. Het gaat hier niet om politieke relevantie, mijnheer Sturtewagen, maar om intimiteit. U breekt in in de privacy en speculeert op het voyeurisme van uw klanten.
