LVO 267

fragment uit Het maaiveld

In diezelfde fornuislade bewaarde ik een miniatuur rouletterad en een kilometerteller. In het rad werd met de aan de zijkant van het kleine toestelletje bevestigde drukknop een in genummerde kleurige partjes opgedeelde schijf tot rondtollen bewogen. Op die schijf beschreef een klein kogeltje als een bezetene cirkels tegen de opstaande rand, om vervolgens, wanneer de schijf was uitgetold, nog op eigen kracht enkele cirkelgangen te beschrijven en uiteindelijk in een van de putjes, zoals er in elk partje een was, tot stilstand te komen. Ik gebruikte het rad wanneer ik in een of ander zelf uitgevonden spel een getal at random nodig had.

De kilometerteller was afkomstig van een fiets. De cijfers waren op wieltjes aangebracht die als radertjes fungeerden. Er waren meerdere wieltjes: voor de duizendtallen, honderdtallen, tientallen en eenheden, en eentje, in een ander kleur, voor het eerste cijfer na de komma. Bij elke volledige omwenteling deed het radertje met de kleinste eenheid het volgende rad een eenheid opschuiven. De initiële aandrijving werd verzekerd door een pin, op een van de spaken van het fietsvoorwiel aangebracht. Door nu dat eerste radertje zelf vast te houden en het toestelletje voortdurend rond te draaien, kon ik het getal verder doen oplopen. Vastbesloten om het magische 9999,9 te bereiken, waarna ik in één keer alle radertjes terug op 0 zou kunnen zetten, bleef ik maar draaien en draaien... Tot ik het uiteindelijk opgaf, nog voor ik het eerste duizendtal had bereikt. Maar ik heb er toch wel menig uur in geïnvesteerd... En ik vraag me nu natuurlijk af wat mij heeft bezield om mij aan deze onnutte bezigheid over te leveren. Vanwaar die fascinatie voor het tellen? Voor cijfers, in de juiste volgorde afgehaspeld?

Dit brengt een heel vroege herinnering boven uit de tijd dat mijn ouders nog af en toe eens naar Bavikhove reisden, of dan toch zeker mijn moeder – ik kan mij niet voor de geest halen dat mijn vader erbij was. In Bavikhove was mijn moeder opgegroeid, en daar had zij nog familie wonen. Onder meer haar oudere broers André en Michel.