dag 843 – 091206 zondag

Hoe het overwinnen van de lethargie – toch besluiten om wat je bezig bent te doen te onderbreken, het lauwe en natte buiten in te trekken, in de auto te stappen en naar Gent te rijden – je achteraf een diep doorvoeld gevoel van tevreden geïnspireerdheid kan bezorgen. Ik was, samen met G., naar Gent gereden, naar de tentoonstellingsruimte Croxhapox, om er naar foto’s van Karin Borghouts te gaan kijken. Ik kende de meeste foto’s al van op het scherm, had bij vier van die foto’s zelfs korte tekstjes mogen schrijven, maar toch was het een aangename gewaarwording, op zich al meer dan de moeite waard. Karin zelf was er ook, en zij sprak graag over haar foto’s: een reis naar Japan, gevat in twaalf opnames met een technische camera. Lege landschappen, decors, stedelijke achterkanten, twee uitkijkposten, een meer gezien van achter een transparant gordijn. Karin schonk mij, heel gul, enkele van haar publicaties: The Show, Through the Looking Glass, Rooilijn – ik ben daar heel blij mee. Dan gingen we aan de toog staan, waar Croxhapoxgaleriehouder H. van H. ons pittig te woord stond en een Dumont-bier uitschonk. J. was er ook, ik had hem in bijna dertig jaar niet gezien en ik moet zeggen: als het verouderingsproces bij mij even hard toeslaat… Ik koos enkele postkaarten uit het postkaartendraairek: reproducties van foto’s van Marc Coene en Thomas Bogaert. En dan ging ik naar de tafel met de Croxhapox-publicaties kijken en haalde er het boekje Particles van Johan De Wilde uit. Het intrigeerde mij en ik besloot, gul gestemd door de vloed aan indrukken, mij niets aan te trekken van de twaalf euro die ik daarvoor moest ophoesten. Wat een indrukken allemaal, nieuwe namen ook, een gesprek met twee, drie mensen. En dat allemaal doordat ik de kracht vond om uit mijn luie zetel te komen.