In de zesde aflevering van de rubriek ‘Ik lees Proust niet, ik vertaal hem’ gaf ik, naast de bestaande vertaling van C.N. Lijsen, een eigen vertaling van een willekeurig gekozen zin uit A la recherche du temps perdu. Dat ging als volgt:
Nous la croyions sur parole tandis qu’elle jugeait ses Titiens, la colonnade de son château, l’esprit de conversation de Louis-Philippe.(I:710)
Wij geloofden haar op haar woord wanneer ze ons vertelde wat ze dacht over haar schilderijen van Titiaan, over de zuilenrij van haar kasteel, over de spiritualiteit in Louis-Philippes manier van converseren.
Wij geloofden haar op haar woord als zij haar oordeel over de Titiaans in haar familie, de zuilengang van haar kasteel of het conversatietalent van Louis-Philippe ten beste gaf.
(C.N. Lijsen III:297)
Mijn goede vriend S., niet tevreden met het resultaat, waagde zich er ook eens aan en kwam – ‘Nog twee "haar"s minder, maar eigenlijk nog een teveel.’ – tot het volgende resultaat:
We geloofden het onvoorwaardelijk wanneer ze zich uitsprak over haar Titiaans, de kolonnade van haar kasteel, de geestige conversatie van Louis-Philippe.
En ik geef grif toe: dit is véél beter. Een les in bescheidenheid en een aansporing om het de volgende keren beter te doen.
Wie overigens, en dat is terzijde, het commentaarsysteem op deze blog te omslachtig vindt, kan altijd rechtstreeks reageren op het e-mailadres pascaldigital@hotmail.com.
