voor deze rubriek selecteer ik de beste stukken die op deze blog zijn verschenen
22 september 2010
ALLITERATIE
De Zingende Zaag, da’s wel een van
de meest tintelende titels die ik heb mogen leren smaken, al was Het Spaanse spook ook niet te
versmaden. Maar starre stafrijmen verraden een zwakte. Een blik op de
inventaris van Suske en Wiske-titels illustreert wat ik zeggen wil: De woelige Wadden, De sputterende spuiter of Knokken in Knossos zijn nu niet wat
je noemt hoogstandjes van inventiviteit. Ik heb het meer voor stripauteurs die
titels verzinnen als Het geheim van Bakkendoen,
De wraak van Matsuoka of De draak van Halfzeven.
Ja, vooral die laatste is heerlijk! Toch deed Marc Sleen toegevingen aan de
door Vandersteen gesette trend. Met De matras van Madras
bijvoorbeeld, al lijkt het mij waarschijnlijk dat die titelkeuze niet gespeend
is van de Sleen kenmerkende spotzieke ironie. Gewaag gerust van een perfide
persiflage. Wat je niet kunt zeggen van de Jommeke-albums want een titel als Purpere pillen is wat hij is, een
flauwe, om niet te zeggen obligate, onderschrijving van het stafrijmstramien.
Jef Nys heeft zich daar dan ook niet al te vaak aan bezondigd. Album 111 – een
nummer met een hoog alliteratiegehalte – heet nog De
olijke oliemannen (Vandersteen had Olijke
olifanten in de aanbieding), en er is ook nog een Kwistig kwissen en een Stefanie Stekkebeen (had ik nog
nooit van gehoord, het is dan ook al album 200). Maar het is op de
Jommeke-albumlijst van Wikipedia zoeken naar allitererende titels –
zodanig zelfs dat je kunt vermoeden dat Nys het allitereren heeft verméden.
Wellicht omdat volgens hem Vandersteen er een patent op had. En gelukkig maar,
want anders had hij – in omgekeerde chronologische volgorde – nooit
schitterende titels kunnen bedenken als: De geniale malloten,
Het zingende moeras, De valse papegaai, De verdwaalde vuurtoren, Het probleem van Jeff Klaxon, De bedrogen miljonair, Jommeke in Bobbejaanland, Neuzen bij de vleet (bij dit album
36 kom ik op bekend terrein), Het verkeerde land
en, de allermooiste en tevens eerste: De jacht op een voetbal – al zal
ik moeten toegeven dat de reden waarom ik dat een mooie titel vind niet van
taalkundige aard is maar alles te maken heeft met nostalgie.
