parallel 172

Et, comme dans le jeu Un deux trois soleil, où celui qui est collé au mur ne saisit, quand il se retourne, que des joueurs arrêtés dans leur progression, l’avancée de la vie entre deux images m’est depuis longtemps invisible.

Annie Ernaux, Mémoire d’une fille, 51

ǁ

Toen Justine jonger was kende onze relatie nog een gevoel van kneedbaarheid, van ontwikkeling, maar nu ze een jonge vrouw was leek de tijd opeens stil te staan en waren we verstard in de stand die we toevallig op dat moment hadden aangenomen, zoals bij dat spelletje waarbij de deelnemers degene die ‘m is moeten besluipen om stokstijf stil te staan als hij zich omdraait.

Rachel Cusk, De tweede plaats, 40