Toch vreemd dat we enkel bij zaken die niet kloppen, bij anomalieën, bij onverwachte of onlogische combinaties, bij incongruenties of elkaar tegensprekende, onlogische zaken zoeken naar het verhaal dat er mogelijk achter steekt? Waarom doen we dat niet bij het ordentelijke, het voorspelbare, de talloze details van het leven die op hun plaats staan en ons niet verrassen? Het bizarre is op zich al interessant, de orde is dat niet. Kun je niet beter het verhalen inzetten op wat saai en onbeduidend is? Neen, het bizarre appelleert en roept ons op een zin te bedenken. Wat kan hier gebeurd zijn?
210613
