ik ben blij u te kunnen melden dat Populierendreef 29, het tweede deel van mijn autobiografie Het leven als voorlopige oplossing, zo goed als klaar is. Een proefdruk wacht op een laatste revisieronde – en dan kan de bestelling voor de eerste druk worden geplaatst. Van het eveneens in eigen beheer uitgegeven De elfde teen kon ik 250 exemplaren aan de man/vrouw brengen. Ik hoop uiteraard dat Populierendreef 29 het even goed zal doen. Maar om mijzelf niet onnodig in de kosten te jagen, werk ik met een voorintekenlijst. Dit is dus een uitnodiging om in te tekenen op deel 2. De kostprijs, inclusief verzendings- of bezorgingskosten, bedraagt 17 euro. D at is iets meer dan de vorige keer omdat het boek meer bladzijden telt (ongeveer 240) maar ook omdat er toen nog geen sprake was van een extra brexit-taks: de boeken worden namelijk in het Verenigd Koninkrijk gedrukt.
Populierendreef 29 wordt uiterlijk eind oktober 2021 geleverd.
Intekenen kan nog tot 1 augustus door 17 euro over te schrijven op rekeningnummer BE72 7380 1628 5716 van Pascal Cornet, met de vermelding ‘Populierendreef 29’, uw adres én uw e-mailadres. Meerdere exemplaren bestellen kan uiteraard ook, en ook van De elfde teen (nog aan 15 euro) liggen hier nog enkele exemplaren op lezers te wachten. Specificeer desgevallend uw bestelling bij uw overschrijving.
Mocht mijn aanbod u niet meteen overtuigen, dan kunt u zich tot aankoop laten bewegen door de – geanonimiseerde – bloemlezing uit de reacties op De elfde teen (onder de asterisk na deze alinea). Indien u zich bij het lezen ervan zou afvragen waar de negatieve reacties gebleven zijn, kan ik u melden dat die er nauwelijks waren – waarmee natuurlijk niet bewezen is dat niemand het géén goed boek vond.
Dank voor uw belangstelling & vriendelijke groet,
Pascal Cornet
*
heerlijk om te lezen / portret van moeder hard maar eerlijk / Meer dan eens werd ik naar mijn kindertijd teruggecatapulteerd wat niet steeds zo vrolijk was. / ambachtelijke maar grootse literatuur / het creatieve en correcte taalgebruik van Pascal Cornet in zijn in eigen beheer uitgegeven boek “De Elfde Teen” is naar mijn bescheiden mening van een aanzienlijk hoger niveau dan dat in heel wat bestsellers. En dan had hij ook nog niet eens de luxe van een professionele redacteur van de uitgeverij. / Er zit vaart en ritme in. Het is bovenal in een mooie taal geschreven met veel zin voor detail en sfeer. (…) soms een onnodige overdrijving en voor mij te veel citaten wat het leesritme een beetje verstoort. (…) het omgaan met personen die zich zullen herkennen wordt nog een worsteling denk ik. (…) hoe dan ook, ik heb het graag en in 1 keer gelezen. / een persoonlijk en tegelijk universeel verhaal dat tot nadenken stemt (…) Eergisteren heb ik [mijn moeder] vragen gesteld over haar grootouders, vragen die zij nu heeft beantwoord, nu het nog kon. Dit was een rechtstreeks gevolg van de lectuur van uw boek. / Je boek heeft me aangegrepen. Het heeft me tot nadenken aangezet, wat altijd een goede zaak is. / Het hoofdstuk [over je moeder] vond ik aangrijpend. Je kunt je aan de hand daarvan een heel levendig beeld van je moeder vormen. Het is zo menselijk van toon, terwijl je soms eerder nuchter en af en toe zelfs kil overkomt in je formuleringen. Maar ook daarin behoud je behoorlijk wat afstand (…). Zelf heb ik er, na de dood van mijn vader, ook aan gedacht om mijn moeder over het verleden te ondervragen, maar het was al te laat. / De manier waarop taal je zowel maken als vernietigen kan en hoe zij in elk geval een instrument is om jezelf te voorschijn te schrijven uit een verleden dat soms voorgoed in de mist der tijden verdwenen leek te zijn. Ik vind het een prachtig boek met bepaald indrukwekkende slotbladzijden. Was ik de uitgever, ik zou niet aarzelen. / Wie beweert dat die proloog leest als een vlot stukje lectuur… die persoon geloof ik niet. Het is moeilijk. Het vraagt om een tweede leesbeurt: heb ik echt begrepen wat hier staat? Hoe mooi en taalzuiver het allemaal geschreven is, het is een steeds onderbroken verhaal: een mozaïek van ideeën, herinneringen, gevoelens, verdriet, verwijzingen naar opgevangen stukken uit je erudiete kennis… (…) een beeldrijk verhaal dat met de nodige ironie wordt neergepend (…) [Het hoofdstuk over je moeder] is het mooiste stuk uit het boek want jij verandert je houding en zij leeft op. Zij geniet eindelijk van wat aandacht en jij helpt haar en zo kom je die oude geschiedenis vanuit een andere hoek te weten… (…) Daar is hij met zijn twijfel, zijn schroom om dingen bij naam te noemen, zijn besef dat anderen het verhaal totaal anders hebben beleefd, zijn angst om te kwetsen. (…) 200 pagina’s die het schrijver en lezer niet gemakkelijk hebben gemaakt! Goed geschreven en een curieuze stijl waarin feiten en denkbeelden vermengd worden geserveerd. (…) Ik mis ook wel wat humor in het boek: dat mag ironie zijn, wat spot en zelfspot. / Ik heb geboeid en met toenemende goesting je boek gelezen. Ik kijk echt heel erg uit naar deel 2. Je moet het godverdomme maar doen. / Dit weekend heb ik je boek in één ruk uitgelezen. Dat wilde ik je even laten weten. Ik vond het ontzettend boeiend om een inkijk te krijgen in hoe een mensenleven vorm krijgt, wie daarin een rol speelt en hoe, om dan uit te komen bij je definitie van ‘volwassen worden’: zelf je eigen keuzes maken en vrijheid verwerven. Schitterend gedaan. / Hoe we allemaal getekend zijn door ons verleden en dat van de generatie(s) voor ons, dat heb jij bijzonder treffend en ontroerend verwoord. / zoals het is met elk boek dat je op sleeptouw neemt, vind ik het spijtig dat ik het moet dichtklappen (…) Het voelt aanvankelijk wel wat onwennig om ongegeneerd in je leven binnen te kijken. Toch is het zonder enige twijfel door de literaire kwaliteit van het boek dat jouw verhaal zichzelf overstijgt. (…) Je taal is prachtig, je bent een boeiende verteller. Je verhaal toont me flarden van jouw (voor)geschiedenis in al zijn stoffelijkheid en alledaagsheid, maar je neemt me ook mee in je bespiegelingen. Er is veel wijsheid. Heel veel momenten van ontroering. Ook jouw humor, soms onderhuids, soms verrassend speels en op onverwachte momenten echt geestig en ontladend. / Heel interessant, vlot, knap. (…) “De elfde teen” heb ik opgevreten en Cornet zou je moeten lezen. Iemand met zoveel talent zou zoiets niet in eigen beheer hoeven uit te geven. / Je verhaal houdt mij soms een spiegel voor en raakt mij op momenten echt diep. / Je hebt het belang van de zoektocht naar je identiteit zorgvuldig omschreven. Dat is iets wat mij ook wel intrigeert. Wat mij vooral beviel waren de rake typeringen en de sfeervolle, hier en daar bijna proustiaanse uitweidingen. / Zwierig geschreven. Herkenbare situaties. Met veel interesse en plezier gelezen. Ook de gelijktijdige reflectie over het schrijven en het schrijverschap maakt het bijzonder relevant. / Waarom toch hoor ik niemand over dit werkelijk meesterlijke eerste deel van de meerdelige autobiografie van Pascal Cornet? Het past bijv. naadloos in de Privé Domeinreeks van de Arbeiderspers. Nu is het weliswaar zeer fraai en fout- en smetteloos in eigen beheer uitgegeven maar leest geen sterveling het, terwijl 95% van wat in het Nederlands verschijnt het niet haalt bij dit ontroerende, harde, intelligente, erudiete, menselijke, lucide boek van Cornet. Geef het een heel grote prijs, geef het eerst eens een goede uitgever, het zou meer dan verdiend zijn. Hulde! / Het is niet gemakkelijk om het zo neer te schrijven zoals jij het brengt, mijn hoedje af hier en ik maak een lichte buiging voor je ambachtelijk werk. (…) een enorm rijk taalgebruik, vind ik. Niet bombastisch of uitvergroot, eerder zachtjes, stijlvol en to the point (…) ‘De elfde teen' vind ik een goed boek: licht wervelend, af en toe een beetje zacht draaikolkend geschreven, soms ook rustig en stil. Er heerst iets onderhuids in dat boek, iets wat ik niet kan benoemen. De schrijver schrijft iets van zich af, iets uit zijn jeugdjaren, iets wat hem opvalt in het heden. Hij schrijft graag, kan het niet laten, het is een groot deel van zijn leven. Deze schrijver schrijft op een wijze die je niet veel tegenkomt, de zinnen vloeien vanzelf, hij kan het nauwelijks bijhouden met opschrijven, zo'n gevoel had ik / Je hebt met een haast verlegen respect de terugkeer naar een verborgen familie mogelijk gemaakt in een sterk ontroerende sterke taal. / het boek maakt zoveel in mij wakker, dat ik er maar moeilijk uitgesproken over raak. (…) Een intellectueel goudmijntje die elfde teen van Pascal Cornet. Ik heb mij moeten inhouden om het niet in één adem uit te lezen, bewust mijn enthousiasme moeten beteugelen om traag en bedachtzaam van elk ogenblik, van elke zin te genieten. / een soort eigen versie van 'Combray' (…) een tekst die tegen mijn verwachting in niet eens als fictie is bedoeld maar wel een 'talig' boek wil zijn (…) / Ik ben er op de kusttram op weg naar Koksijde aan begonnen en was zeer snel ter bestemming. / Ontroerend met een kwetsbaarheid in vele laagjes. Ik kon je boek niet laten liggen en wilde het in één ruk uitlezen. Je schrijft soms zo ingetogen en sfeerscheppend dat je meteen mee in de context zit en bijna voelt wat jij voelde. (…)Het is warm, mooi en treffend geschreven en ook confronterend. De humor is soms zo subtiel dat het ironisch wordt. Ik hou er wel van. / Ik houd van je beelden en ook van je humor. Ik voel een onderstroom van kwaadheid die ik begrijp. / Wij (…) staan met ons ene been in een analoge en katholieke wereld en met de andere in een digitale en geseculariseerde wereld. Willens nillens heeft ons dit gemaakt tot wie we zijn. Niet zo lang geleden las ik ook 'De jaren' van Annie Ernaux die zich in haar roman vooral beperkt tot de evocatie van haar tijd. Jij daarentegen bent in je werk ook een denker en jouw meningen zijn ook prominent aanwezig. Ik stel het gewoon vast, het heeft me niet gestoord. Bij Annie Ernaux miste ik het grote verhaal, bij jou kijk ik uit naar het vervolg. Ik teken nu al in voor het volgende deel.
